ارزیابی مقایسه ای دو روش pcr و ایمونوکروماتوگرافی در ارزیابی آنتریت ناشی از پاروویروس سگ

پاروویروس تیپ-2، یکی از مهم ترین ویروس های مسئول ایجاد آنتریت حاد هموراژیک در سگ-هاست. cpv-2a، cpv-2b و cpv-2c تحت تیپ های شناخته شده ویروس هستند. به دلیل داشتن علایم مشابه با دیگر گاستروآنتریت ها روش های مختلفی برای تشخیص این ویروس پیشنهاد شده است. کیت تجارتی cpv آنتی ژن، یکی از روش های ساده ی تشخیصی است. در این مطالعه کیت تجارتی پاروویروس با روش pcr مقایسه شد. نمونه های مدفوع از 55 سگ (50 قلاده سگ مبتلا به اسهال خونی و 5 قلاده سگ سالم) در فاصله سال های 1391-1390 در منطقه اهواز، جنوب غرب ایران جمع اوری شد. سگ های مورد مطالعه، به دو گروه سنی (کمتر از 6 ماه و بالای 6 ماه)، 5 نژاد مختلف (تریر، ژرمن شفرد، دوبرمن پینچر، مخلوط و گریت دین) و بر اساس محیط به دو گروه (باز و بسته) تقسیم بندی شدند. تمام نمونه ها با دو روش ایمونوکروماتوگرافی و pcr مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از روش های آماری kappa و mcnemar و مربع کای بررسی شدند. ica و pcr قادر بودند که آنتی ژن یا اسید نوکلئیک پاروویروس تیپ 2 را به ترتیب در 33 و 50 مورد از سگ های اسهالی تعیین کنند. سگ های سالم با هر دو روش منفی بودند. حساسیت ica در مقایسه با pcr، 66% تعیین شد. آزمایش pcr نسبت به ica حساس تر و دقیق تر است. آزمایش خون نیز نشان داد که اکثر سگ های آلوده دچار لکوپنی، لنفوپنی و نوتروپنی هستند (82 درصد؛ 41 مورد از 50 نمونه). به علاوه تحت تیپ های ویروس (cpv-2a و cpv-2b) نیز، بعد از تأیید این پاروویروس با روش pcr تعیین شدند. در این تست 48 نمونه cpv-2b و دو نمونه cpv-2a بودند. بنابراین cpv-2b سویه غالب در اهواز است.